Kundalini Yoga Festival Frankrijk – deel 1

Elk jaar in de laatste week van juli start het Europese Kundalini Yoga Festival in Mur-de-Sologne, Frankrijk. Het festival wordt bezocht door mensen vanuit de hele wereld en duurt acht dagen lang. Meestal zijn er zo’n 2000 à 3000 bezoekers, dit jaar hoorde ik iemand zelfs zeggen dat er 3300 mensen waren! Tijdens het hele festival staat alles in het teken van kundalini yoga en er zijn drie dagen witte tantra yoga (mediteren in koppels). Dit jaar was mijn derde keer alweer en elk jaar is een schitterende ervaring. In deze blog lees je over mijn ervaringen van dit jaar.

‘Alleen’

Voorgaande twee jaren ging ik met een vriendin naar het festival, maar dit jaar ging ik min of meer alleen. Ik had wel online twee reisgenotes gevonden en ik ken natuurlijk een aantal mensen die ook naar het festival komen. Het was toch weer een andere ervaring om alleen te gaan. Als je met iemand gaat en veel met die persoon optrekt dan leun je toch een beetje op elkaar, je trekt meer met elkaar op en bent minder vaak alleen. Ik heb hier overigens geen oordeel over, je creëert alleen een andere ervaring. Door meer alleen te zijn, kon ik nog wat dieper in mijn patronen kijken (over mijn eigen weg volgen en eenzaamheid) en dat vond ik de eerste twee dagen best confronterend en vervelend. Gelukkig kwam ik lieve bekende en onbekende mensen tegen in de week om dit proces mee te delen. Door het delen konden we weer van elkaar leren. Gaandeweg de week werd het me heel duidelijk dat ik mooie inzichten kreeg die ik niet had gekregen als ik iemand had gehad om steeds naar terug te gaan en alles mee te delen.

Indrukwekkende aankomst

Het festival begint altijd op zaterdagmiddag en ik vind het elk jaar weer even indrukwekkend om daar aan te komen. Na een lange autoreis rijd je het terrein op en word je tegengehouden bij de ‘security’. Een vriendelijke man met een stralend witte (kunstgebitten)glimlach en een tulband heet ons vrolijk welkom: Sat Nam! En dan ervaar ik het volgende: alle stress glijdt van me af en daar moet ik dan eigenlijk wel even aan wennen. Wennen aan dat het er veilig is om je hart gelijk helemaal open te gooien. Niet dat ik daar als een mega-stress-kip met een stenen hart aankom, maar ik vind het toch elk jaar weer even spannend. Lange reis gehad en nog geen idee wat het festival me dit jaar gaat brengen. En ook niet weten waar er een dit jaar plek om te kamperen is. Natuurlijk spreek ik al die gedachtes tegen en zeg ik tegen mezelf dat alles goed komt. Let go, let God. Dat werkt dan wel iets, maar de grootste opluchting is als je het terrein op mag. Een groot oja-moment gevolgd door een diepe zucht van opluchting — hier is alles oké, hier mag ik precies zijn wie ik ben.

Het is die zachtheid die me daarin zo raakt. Je komt op een terrein aan waar iedereen gelijkgestemd is en houdt van yoga. Iedereen komt daar voor een nieuwe innerlijke ervaring en om de harten nog meer te openen. En je hoeft er alleen maar te zijn.

Het paadje tussen de bomen door naar mijn tent

Het landgoed vol met liefhebbers van yoga

Het festival is op een groot landgoed waar een kasteel op staat (Chateau de Fondjouan). En er zijn twee meren, veel bos en gras. Afgezien van een aantal mensen op slaapzalen, kampeert iedereen er. En dan wel op de back to basic stijl! Er zijn nagenoeg geen warme douches (ik heb er vier geteld), wel voldoende koude douches (is voor die leuke gewoonte van de yogi’s om elke ochtend koud te douchen: ishnaan: koud water therapie). En er zijn naast een aantal gewone toiletten ook veel droogtoiletten in het bos: een gat in de grond, omgeven door een klein schuttinkje en een douchegordijn. (het eerste jaar was dit even wennen, zul je begrijpen). Gelukkig wel voorzien van toiletpapier en handdesinfectans, dat dan weer wel 🙂 Maar goed, je bent net aangekomen en dan mag je gelijk met geduld gaan oefenen. Er mogen namelijk niet te veel auto’s het terrein op, dus het is altijd even wachten tot je erop mag. Vervolgens rijd je zo ver als je mag het terrein op en dan leg je al je bagage neer en ga je de auto parkeren op een heel groot parkeerterrein dat naast het landgoed is gelegen. Dan begint de zoektocht naar een mooi plekje om je tent op te zetten. Dit jaar stond ik tussen de bomen op een best wel rustige plek, heerlijk. Mijn 2-seconden-tentje was snel opgezet, in wel iets meer dan 2 seconden!

Seva: Selfless Service op de vroege ochtend

Op zaterdagavond ben ik lekker vroeg gaan slapen om zondag heeeeel vroeg uit de veren te gaan. Houd je vast aan de armleuningen, mijn wekker stond op: 3:20u. Wat! tien-voor-half-vier-‘s-nachts?! Ja! Vrijwillig? Uhuh ja! Elk deelnemer aan het festival doet namelijk aan onbaatzuchtige dienstverlening, een corveetaak zou je het ook kunnen noemen / iets wat bijdraagt aan de gemeenschap. Als niemand seva zou doen, zou het hele festival in de soep lopen. Alle mensen schrijven zich dus bij het registreren in voor een seva taak. Op zo’n festival moet veel gebeuren, dus zijn er veel taken, van sanitair schoonmaken, groente snijden, eten opdienen, vuilnisbakken legen tot iedereen wakker zingen. Laat ik me nou net hebben ingeschreven voor die laatste groep. De ‘music misle’ verzamelt ‘s ochtends om 3:45u. Sommigen nemen hun gitaar mee en dan verdeelt de groep zich in drie groepen en gaan we het hele terrein over. Daar zijn we zo’n 25 minuten mee bezig. Ik houd van zingen en het is een leuk liedje dus als ik eenmaal mijn tent uit ben gekomen dan ben ik wel goed gemutst. Maar ik hoor je denken: is dat dan leuk om zo vroeg al wakker te worden gezongen?

Vroeg wakker

Laat ik je kort iets vertellen over mijn eerste jaar op het festival, toen zat ik niet bij de music misle. Ik ging dus met een vriendin, en zij was al eerder op het festival geweest. Ze zei dat we elke ochtend vroeg wakker werden gemaakt door een heel lief liedje. Dus ik vroeg natuurlijk: hoe vroeg? Ja.. rond 4:00u. Wow! Echt? En noem je dat echt een lief liedje? Ja hoor zei ze, als je het hoort, vind je het helemaal niet meer erg om je bed (lees: van je ieniemiene slaapmatje af te rollen) uit te gaan. Ik dacht bij mezelf: dat zullen we nog wel eens zien. Eenmaal op het festival moest ik mijn skepsis over dit liedje gauw over boord gooien, want wat ze zei was waar. Het is echt een lief liedje en dat er zo veel mensen dan langs je tent lopen met mooie stemmen en fijne begeleiding van gitaar en dwarsfluit is heel speciaal. En ik geloofde het bijna niet: zijn er echt mensen die dit doen? Op een ochtend ben ik dan ook snel mijn tent uitgekomen om de groep gade te slaan. Nietsvermoedend dat ik de twee jaar daarna zelf in dat groepje zou gaan zingen.

Aquarian Sadhana – ochtenddiscipline van de kundalini yoga

Een veld vol yogi’s op de vroege ochtend

We maken iedereen natuurlijk niet voor niets zo vroeg wakker, want als je om 4:00u wakker wordt, kan je om 4:30u op het grote sadhana-veld zitten. Sadhana staat voor je dagelijkse spirituele of yogische beoefening. Aquarian sadhana houdt in dat je voor zonsopkomst 2,5 uur bezig bent met yoga, meditatie en mantra’s. Het begint met het reciteren van de Japji, een heilig geschrift wat ook wel het gedicht van de ziel wordt genoemd. Daarna warming up oefeningen, ademhalingsoefeningen en een set van kundalini yoga oefeningen (kriya). Uiteraard gevolgd door savasana: ontspannen liggen op je rug onder een warm kleedje (het is daar ‘s ochtends vaak koud 7 – 14 graden). Daarna sluiten we de sadhana af met een uur lang mantra zingen als meditatie. Op het festival vind ik het zingen van de mantra’s echt genieten, ze worden dan altijd begeleid door goede artiesten (zoals: Jai-Jagdeesh, Hansu Jot, Satkirin Khalsa, vorig jaar ook bijvoorbeeld Mirabei Ceiba). In twee woorden voor mij: ultiem genieten. Het is een magische ervaring om met meer dan 1000 mensen op een veld de aquarian sadhana te doen. Het is het grootste gedeelte van de tijd nog pikkedonker. Op een ochtend lagen we leg-lifts te doen en staarde ik naar de hemel, warempel zag ik twee vallende sterren! Halverwege de mantra’s wordt het licht. Al met al een schitterend begin van de dag. Je moet er wel iets voor over hebben: vroeg naar bed en vroeg opstaan. Dat we dit met zo’n grote groep in de buitenlucht doen maakt het doen van die opoffering van slaap gelukkig makkelijk.

Vervolg van de seva

Mijn seva stopte niet gelijk na het wakker zingen.. want na de aquarian sadhana zingen we als groep nog een uur voor alle mensen die de groente snijden. Zodat zij de moed erin kunnen houden als ze wortels, uien, aardappels, bieten en knoflook snijden. Ik heb trouwens even ingevallen bij het uien snijden (ook vrijwillig ja) en eerst is het niet fijn, je ogen gaan als een malle tranen. Gelukkig stopt dat na zo’n 10 minuten en kun je vrolijk verder gaan met de sipels (Fries voor uien), terwijl je lekker aan het meisjongen (die mag je zelf raden 😉 ) bent.

Veld vol tentjes achter het château

Wat is er al dan al veel gebeurd hè voor 8:00u ‘s ochtends! Ik zal je later meer vertellen over het programma de rest van de dag en de rest van de week. De workshops, de witte tantra yoga en over het lekkere eten wat je daar krijgt. Stay tuned voor deel 2!

Sat Nam